Afscheid nemen van 'n trouwe vriend

Onze trouwe vriend is er niet meer.
Z’n rug geknakt maar niet zijn spirit.

We waren het 4e adres waar hij terecht kwam, hij was iets meer dan een jaar oud. Bij ons heeft ie een geweldige tijd gehad. Eigenwijs, vurig, speels, nieuwsgierig maar ook ongelofelijk aanhankelijk naar ons toe.

Met stokken spelen vond hij helemaal het einde. Dat is uiteindelijk wel het einde voor hem geworden. Hij sprong zo hoog dat hij een acute hernia opliep met dwarsleasie als gevolg.

Alleen 6 weken strikte rust zou heel, heel misschien genezing kunnen brengen. Met zijn aard een onbegonnen taak. We moesten de zwaarste beslissing nemen en hem naar onze dierbare sturen die hem al voor waren gegaan.

Chico heeft mij in een pittige periode van mijn leven geholpen. Hij zorgde dat ik in ieder geval uit bed kwam om met hem een rondje te gaan maken. Op die dagelijkse wandeling onstond vervolgen mijn Abundance in Nature serie. Steeds meer kreeg ik oog voor de natuur en de helende kracht die schuilt in de seizoenen.

Alles komt, alles gaat. Zo ook Chico.

Om mijn gevoelens een plaats te geven ga ik ritualizeren. Ik loop b.v. nog steeds mijn rondje maar raap onderweg een stok op die ik vervolgens in de Maas gooi. Het voelt bevrijdend. Ik weet dat die stok uiteindelijk in de zee terecht komt. De plaats waar je met alle gevoelens naar toe kunt, die troost biedt.

Een andere manier om het tastbaar te maken is te gaan werken in mijn favoriete materiaal zilverklei. Met een klein gereedschap ben ik de klei gaan aaien alsof het Chico was. Daardoor onstond een reliëf dat lijkt op zijn vacht. Het patroon staat nu op deze kleine Inner Star (19mm hoog) die ik bij me kan dragen of aan het lijstje kan hangen met zijn foto erin.

Ik weet dat dit verdriet onder klein verdriet valt maar toch, 'n hond kan soms meer zijn.

Schets gemaakt van Chico's riem.

Van massief zilver naar elegante hanger

Door een vrije opdracht ben ik weer terug bij mijn zilversmids werk, in afwisseling met al mijn metaalklei onderzoek. Ik kreeg een massief stuk zuiver zilver van 15 mm dik dat bewerkt mocht worden. Die uitdaging wilde ik wel aan.

Edelmetaal kun je echter niet zomaar op grote machines verwerken. Je wilt het materiaal niet verliezen. Elke gram is geld waard. (edelsmeden zijn recyclers van nature! ). De eerste stap was daarom met de hand een stuk afzagen en het zaagsel opvangen. Daarna kwam het smeedwerk om het stuk dunner te maken.

Ik ging daarvoor terug naar de oorsprong; een hamer, een aambeeld en vuur om uit te gloeien tussen elke stap. Zie het filmpje op YouTube dat JP van mij heeft gemaakt, terwijl ik aan het smeden ben.

Het was niet eenvoudig.

Puur zilver is zacht genoeg om met een hamer te bewerken (zie de hamerslag op het zilver van de 1e foto ), maar het vergt wel wat doorzettingsvermogen. Ik voelde me net één van die Egyptisch goudsmeden van 4000 jaar geleden. Het voordeel voor mij is dat ik stalen gereedschappen heb. Dit gaat een stuk sneller.

Het doel was om tot een plaat te komen van 0,5 mm zodat ik daar een FoldForm object mee kan maken. Dat is ook de strip die je ziet op de 2e foto.

Van een klein gedeelte (op foto 3 ) heb ik al een mooie zilveren foldform hanger kunnen maken die Esther nu met plezier draagt (de laatste 2 foto’s ).

Wat ik ga doen met de rest van het zilver is nog niet helemaal duidelijk, maar ik ga het je beslist vertellen in een volgende blogpost.

Wat is FoldForming?

Dit is een techniek, waarbij je, door het vouwen en smeden van dun metaal, vrij snel grote objecten kunt maken die heel veel overeenkomsten hebben met vormen in de natuur. Je maakt gebruik van de natuurlijke eigenschap van metaal dat door een hamerslag een bepaalde stijfheid krijgt. Werkstukken gemaakt met deze techniek ontwikkelen een structurele sterkte, zelfs als je puur zilver gebruikt.

Charles Lewton-Brain heeft deze techniek ontwikkeld.
Hij vertelt daarover op zijn website www.brainpress.com

Vuur

- Dit is de 2e post in mijn serie over de 4 klassieke elementen. Door over deze elementen te schrijven wil ik erachter komen wat deze bouwstenen van de Natuur met mijn werk te maken hebben. -

Het 2e element waar ik eens naar wil kijken is VUUR.

Ik ben begonnen met alle woorden te verzamelen die van oudsher bij dit element horen (zie de poster aan ’t einde van deze post). Met deze woorden als gids, onderzoek ik hoe dat bij mijn werk zit. Wat drijft mij? Waar is mijn passie, waar word ik enthousiast van?

Om die vraag maar meteen te beantwoorden:
Mijn grootste inspiratiebron, op een hele basale manier, is de Natuur. Ik geloof dat alles wat groeit je een verhaal kan vertellen, als je maar luistert. Ik heb het idee dat we deze vaardigheid een beetje verloren zijn.

Door de Natuur te observeren probeer ik te luisteren en erachter te komen wat belangrijk is voor mij. Heel concreet doe ik dat door middel van fotografie, vaak met macrolens om er close-ups van te maken, of door te schetsen en te schrijven. Dat deel ik dan hier op mijn blog in de hoop je aan te steken om mee te kijken. Of je eigen ontdekkingen te doen. Wat jij wilt :-).

Een andere passie van mij is werken met Metaalklei.
Ik vind dit relatief nieuwe materiaal zo interessant dat ik het blijf onderzoeken. Deze nieuwsgierigheid drijft mijn acties. Ik probeer toepassingen te vinden voor de kenmerken van dit materiaal. Om oplossingen te vinden, die op de traditionele manier van edelsmeden niet mogelijk zijn.

Deze 2 passies, Metaalklei en Natuur, ontmoeten elkaar in mijn sieraden. De kneedbare Metaalklei is het perfect medium om mijn gedachten en ideeën over de Natuur in uit te drukken.

Opmerkelijk is dat de ontwikkelingen die ik doorloop bij het werken met Metaalklei, parallel zijn aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Het begint als ik iets zie in de Natuur dat relatie heeft tot mijn eigen gevoelens en groeiprocessen. Op het moment dat ik begrijp wat er gebeurt ben ik in staat om het tastbaar te maken in Metaalklei. Dat is ook de manier hoe mijn collectie’s groeien.

Ik hoop dat ik je via mijn blog kan infecteren met mijn enthousiasme voor de Natuur. Dat je mee gaat kijken naar de kleine tekenen die ik hier laat zien. Dat jij zelf gaat ervaren hoe goed het voelt om observerend in de Natuur aanwezig te zijn.

Verder ben ik ontzettend benieuwd naar wat jou inspireert. Waar ligt jouw passie?
Aarzel niet om het hier te delen.  :-)

Vorige post: WATER

Egyptisch goudsmid geïnspireerd door blauwe lelie

Luisteren naar de verhalen van historische sieraden –  deel 3

Een van de reden waarom ik deze serie schrijf is dat ik wil onderzoeken wat de oudste goudsmeden deden. Voor mijn post over het prachtige sieraad uit Mesopotamië ben ik jammer genoeg geen afbeeldingen tegengekomen van werkende goudsmeden.

In Egypte daarentegen is er van alles te vinden.

Het oudste wat ik gevonden heb, is een reliëf in de Mastaba van Vizier Mereruka in Saqqara. De tombe is van de 6e Dynastie (2500 v.Chr.)  toen Pharao Teti regeerde. In kamer A3 op de west muur vind je een reliëf met goudsmeden aan het werk. Op de bovenste regel zie je hoe ze het metaal smelten en vervolgens uitgieten in een vorm. De 2e regel laat de vervaardiging van colliers en borstschilden zien. (Ga met de muis over de afbeelding om de lijn tekening te zien)

De 2e afbeelding is in Luxor (Thebes) in de tombe van Nebamon and Ipuky uit de 18de Dynasty (1390-1350 v.Chr.). Je vindt er een kleurige scene van goudsmeden aan het werk. Het schilderij wat je hier ziet is van N. de Gares Davies die het in 1921 gemaakt heeft.

Laterna is de muurtekening nog verder beschadigd door grafrovers. Gelukkig dat dit schilderij bestaat. Als je op de afbeelding klikt ga je naar de site van het Metmuseum waar je het in groot formaat kunt zien.

Beide lezen alsof het striptekeningen zijn. Het begint met het wegen van het goud waarna de verschillende stappen in het maken van sieraden verbeeld worden. Je moet niet vergeten dat de ambachtsmensen in deze tijd alleen maar bronzen gereedschappen hadden!

Een van de typische Egyptisch vaardigheden was het bewerken van harde steen, zoals Carneool of Lapiz Lazuli, tot kleine stukjes om in te leggen in goud. Zij wisten ook al hoe ze glas konden maken en gebruikten dat vaak als vervanging als stenen. Glas stond in hoog aanzien en was gelijk gesteld met steen.

Je kunt dit goed zien aan deze ringen uit de 18de Dynasty (1400-1200 v.Chr., Art Walters museum). Het zijn 2 gouden ringen met een patroon van gesymboliseerde bloemen.

De ring rechts met de rode Carneool en donkerblauwe Lapiz Lazuli heeft zelfs kleine gouden bloemknopjes.

In de linkse ring met de delicate bolletjesrand (granulation) wordt licht en donkerblauw glas gebruikt. Het witte is ook glas met kleine paarse puntjes erin.

Beide zijn gemaakt in de typisch Egyptische inleg stijl, ook wel cloisonné genoemd.

The Walters noemt ze Lotus ringen maar de eigenlijke bloem waar de goudsmid zich door heeft laten inspireren is de Blue Egyptian Water Lily.

Deze lelie staat erom bekend dat ze elke morgen haar bloemknop opent, daarbij laat ze tegen de achtergrond van de blauwe bloemblaadjes haar intense gouden hart zien. Een imitatie van de zon tegen de blauwe hemel terwijl ze een zoet parfum afgeeft. In de avond sluit de bloemknop weer om de volgende morgen het ritueel te herhalen. Door dit patroon, dat herinnert aan het opgaan en ondergaan van de zon, was de religieuze betekenis belangrijk.

Voor de Egyptenaren was het een symbool van heropstanding,  wedergeboorte en verbonden aan hun zonnegod Ra.

Tot op de dag van vandaag is het de nationale bloem van Egypte.

Als je de oude kunst van de Egyptenaren bekijkt dan zie je veel gestileerde lelies, zoals de schets rechts die ik gemaakt heb.

Egyptische kunstenaars stonden bekend om hun nauwgezette afbeelding van de natuur terwijl ze op hetzelfde moment magische en spirituele tekenen gebruikte. Ik vraag me af of de oude volkeren eigenlijk wel een onderscheid maakten tussen sieraad en amulet?

Er zijn zoveel symbolische waarden die we tegenwoordig niet altijd begrijpen. Gelukkig kunnen we wel de schoonheid waarderen die ze hebben achtergelaten.